Realizując Anaesthesię korzystamy ze współczesnego hiperlogosu danych – informacji kulturowej, historycznej i naukowej, do jakiej mamy dostęp. Nasza metodyka poniekąd wynika z założenia, że rozrost wartościowej informacji osiągnął poziom, w którym nawet dane potrzebne do zrealizowania naszego projektu przekraczają – mamy tu na myśli objętość i możliwości wyłuskania wszystkich istotnych relacji – fizjologiczne możliwości składowania i przetwarzania nie tylko jednostek, ale i grup. Dlatego w naszej pracy używamy autonomicznych narzędzi potrafiących część powiązań pomiędzy elementami w różnych zbiorach danych odnaleźć i skatalogować samodzielnie – bez naszego czynnego udziału.
warsztaty w HAT Research Center: ćwiczenie w programowaniu
To oznacza, że nasze narzędzia nie są klasycznym przedłużeniem istniejących technik – nie dlatego, że stosujemy m.in. oprogramowanie i technologie cyfrowe (co jest oczywistością), ale dlatego, że nie traktujemy ich jako aparatu umożliwiającego wygodne generowania zjawisk wpisujących się w jakieś istniejące estetyki – nie interesuje nas – jako pole gry – cyfrowy stół montażowy, wirtualny instrument, czy interaktywna scenografia (choć korzystamy znich, poszukując własnego podejścia do istniejących narzędzi). Automatyczne rozpoznawanie wzorców, semantyczna analiza danych i generatywne strategie tworzenia narracji wydają się nam bardziej interesujące.
warsztaty w HAT Research Center: wizualizacja zależności semantycznych w tekstach w serwisie CIA
Tego typu działania włącznie z wykorzystaniem elementów AI i generalnie algorytmów zdolnych do uczenia się, oraz formułowanie własnych koncepcji w języku konwertowalnym na software leżą w zasięgu możliwości praktycznie wszystkich zainteresowanych – a zatrzymanie się przed uchyloną zapraszająco zasłoną nie ma sensu.
Dæd Bɑɪtz