Monika Kwaśniewska w tekście „Bycie razem w oddzieleniu”. Inscenizacyjna partycypacja opublikowanym w 142 numerze „Didaskaliów” podjęła się opisu i analizy serialu teatralnego Moniki Drożyńskiej.
„Praca nad flagą ciekawie rysuje też relacje między sztuką a narodem i państwem. Przecież każdy obiekt „wyprodukowany” przez Drożyńską od razu wpisuje się w kontekst „sztuki polskiej” i już z tego powodu w każdej chwili może zostać przez te ramy zagarnięty – czy to stając się „produktem narodowym” promującym rodzima kulturę, czy – przeciwnie – zostając uznanym za obrazoburczy, szkalujący polskość. Po której stronie sytuuje się Flaga nr 5? Odpowiedź na to pytanie jest właściwie zależna od kontekstu politycznego i woli interpretatora.”
„Choć kontekst narodowy nie zdominował projektu, to jednak był siłą, która cały czas tkwiąc w zawieszeniu, pod koniec oplotła wszystkie inne tematy w nieprzyjemny i złowróżbny sposób – zwłaszcza w obecnej sytuacji politycznego zawłaszczania kolejnych instytucji kultury oraz rozprzestrzeniania i pogłębiania mechanizmów politycznej cenzury. Z drugiej strony, piętrząc zagrożenia, inscenizując konflikty oraz rzeczywiście je wywołując i negocjując, tematyzując opresyjność sztuki partycypacyjnej oraz hierarchiczność pracy w zespole, ilustrując i uruchamiając zawłaszczającą moc dyskursów narodowych i związanych z nimi instytucji publicznych – Flaga nr 5 paradoksalnie wytworzyła przestrzeń w miarę bezpieczną, włączającą, ale nie zawłaszczającą, zapraszającą do współbycia, ale nie wspólnoty. W tym sensie projekt stanowił rewers podejmowanych w nim tematów i swoistą – cały czas zagrożoną, kruchą i trochę podejrzaną – alternatywą dla realnej publicznej przestrzeni.”
Czytaj więcej: Monika Kwaśniewska „Bycie razem…”, „Didaskalia” nr 142/2017, str. 5-11.