Rozpoczęliśmy działania związane z projektem Życie i śmierć Janiny Węgrzynowskiej.
Za punkt wyjścia przyjmuje on postać artystki, która całe swoje życie dedykowała pracy twórczej, pozostając całkowicie nieznaną zarówno szerszej publiczności, jak i środowisku artystycznemu. Na jej archiwum natrafiłem przy okazji projektu Nowy dom. Do DDK „Węglin”, na spotkanie z Fundacją Archeologia Fotografii, przyszła Henryka Jarosławska – kuzynka Janiny Węgrzynowskiej. Zaczęła opowiadać o ciotce, jej pracach, życiu. Z tej opowieści zaczęła wyłaniać się postać artystki, o której wcześniej nie słyszeliśmy, a która wydawała się mieć ogromny wpływ na to, co działo się i dzieje nadal w polskiej sztuce i na jej obrzeżach. Była malarką op-artową, graficzką magazynu Argumenty, autorką wielu plansz reklamowych i programowych w Telewizji Polskiej, twórczynią logo Cepelii i Polskiego Lnu, projektantką plakatów i okładek książkowych, autorką dwóch programów Studia Eksperymentalnego Telewizji Polskiej oraz spektaklu laserowego, prezentowanego w Teatrze Studio w Warszawie. Poświęcając się całkowicie pracy żyła i tworzyła na uboczu głównych wydarzeń, jednocześnie cały czas próbując pokazać w swojej sztuce problemy „człowieka uwikłanego we współczesność”.